Listvjanka en reis naar Mongolie

4 november ben ik na 's ochtends uiteindelijk in internetcafe aangekomen te zijn, op zoek gegaan naar beloffice. Wilde even thuisfront contacten, maar die missie bleek kanslozer dan het vinden van internet. Dus bij deze Niels; wat een super prestatie weer daar in New York!! Hoi oudjes, alles goed en rest van verhalen komen hieronder weer te staan.
Deze dag ging het beter dan dag ervoor gelukkig. Veel rondgewandeld door de sneeuw en de bedoeling was om naar een museum te gaan. Is er niet van gekomen en na weer een wandeling van 20 minuten over de bruggen aangekomen in mijn hotel.

5 november werd ik 's ochtends opgehaald door zelfde man die me heeft gedropt in het hotel. Dit keer hielp hij wel met mijn tassen.. Na een speedwayrit naar het station liet hij me zien welke bordjes ik in de gaten moest houden op het station. Na een korte knik van de Provodniki kon ik naar mijn coupe, oudere Rus zat op bed de krant te lezen. Hij sprak geen Engels, maar wel veel Russisch. Wees hem in een boekje aan dat ik geen Russisch sprak, maar dat weerhield hem er niet van om gezellig te blijven kletsen. Hij droeg een shirt van Nine Inch Nails en ik liet hem horen wat voor muziek dat was. Behoorlijk hard en hij wist niet dat het een band was, hij had shirt gekregen uit Amerika. Bij de eerste stop even naar buiten toe. Daar stond een Rus met buikje en gouden tand en vroeg of ik Schnapps wilde. Gelezen in Lonely Planet dat het onbeleefd is om te weigeren. Dus ik zei, oke maar wel later. Hij kwam al paar keer langs gelopen en ik had elke keer ander smoesje. Uiteindelijk toch meegegaan naar kamertje van Provodnitsa. Daar was geen Schnapps, dus naar andere wagon. Met z'n tweeen in kamertje en ik vond het al niet heel grappig. Toch maar even afwachten. Na paar wodka, wilde hij de deur dicht doen en toen hij duidelijk maakte dat het niet alleen vriendschappelijk was ben ik snel teruggelopen naar mijn coupe. Heb hem rest van de trip niet meer gezien.. Terug in de coupe wat gelezen en uiteindlijk nog 5,5 uur kunnen slapen..

6 november niet geweldig geslapen. Onderweg hadden we vertraging opgelopen. Op de gang bij de coupes hangt een Timetable zodat je kunt zien hoe laat je op welk station bent en hoe lang de trein stilstaat. Vanaf station Irkutsk Sort was het nog 36 minuten naar Irkutsk, tenminste dat dacht ik. Nog wel even tijd om op te frissen en tanden te poetsen. Opeens stopte de trein en de Provodniki klopte hard op de deur. Oeps, tas snel inpakken en naar buiten toe. NIN mannetje hielp me met mijn tassen. Op de trap een hand gegeven. Passagiers kwamen al naar binnen. Buiten de trein een bordje "Van Teinen", neem aan dat niemand zo heet, dus hem gevolgd. Hij sprak goed Engels en bracht me naar een busje met Russische chauffeur. De jongen hebben we afgezet in Irkutsk en het busje bracht me naar Listvjanka. In Lonely Planet werd het omschreven als meest toeristisch plaatsje aan het schitterende Baikalmeer. Daarover later meer. Werd hartelijk ontvangen door man met gouden tanden uiteraard en hij liet me in een houten blokhut zien waar mijn kamer was. Gelukkig kon ik nog 2 uur slapen voor het ontbijt klaar was. Om 10 uur werd op mijn deur geklopt en beneden stonden 4 heerlijke pannenkoeken met jam te wachten. Kopje thee erbij en aan ander tafeltje zat een vrouwtje uit Irkutsk, zij sprak heel goed engels. Zij kwam vaak in Listvjanka met haar vriend om er even uit te zijn. Tijdje gekletst over wat er te doen is en hoe Russen zijn. Zij vertrok na het ontbijt. Even opgefrist, warm aangekleed en de kou in. Die wind ging weer "dwars deur de boks". Listvjanka bestaat uit een lange weg aan het meer en van daaruit lopen drie onverharde wegen omhoog tegen de heuvels. Ben een kant opgelopen richting Baikal Museum, daar een berg opgelopen richting Chersky Peak. Een uitzichtpunt op iets meer dan 500 meter hoogte. Bij mooi weer geweldig uitzicht over het meer. Tussen de sneeuwbuien door werd het wat meer helder, zodat ik toch een redelijk uitzicht had. Ik kon het pad niet meteen vinden, dus ben ik een halve skipiste opgelopen, daarna weer naar beneden door het bos. Er lag sneeuw dus het was maar de vraag wat eronder lag. Uiteindelijk heelhuids boven gekomen. Wat fotoos gemaakt en daarna in halve looppas naar dichtsbijzijnde cafe. Fles water in mijn tas was bevroren, dus was wel toe aan kop koffie. Later kwam ik twee engelsen tegen, kort praatje en daarna richting haven gelopen. Hapje gegeten bij de Chinees en om half 7 verkleumd aangekomen in de blokhut. Niemand te bekennen, deur op slot en lekker op bed gelegen. Is wel jammer dat het al zo vroeg donker is. Lekker fris dagje gehad:-)

7 november werd ik 's ochtends wakker door Nederlandse stemmen. Bij het ontbijt tijdje gekletst, daarna ben ik richting "centrum" gelopen. Naast een onverharde weg lag de Saint Nicholas Church; er was een dienst bezig. Op het altaar stond eten en drinken. Was indrukwekkend om die mensen te zien en horen zingen. Echt het idee of ik in de 18e eeuw was. Daarna richting de haven gelopen. Lijkt alsof de weg doodloopt, maar via kronkel kun je toch verder lopen. Later met een trapje naar beneden gelopen naar het kiezelstrand. Stuk langs het water gelopen en na een paar minuten was er niemand meer te bekennen. Wel lag er behoorlijk wat afval (lege drankflessen), verder was het echt geweldig mooi. Helder weer, bevroren stenen en wat een rust. Rond half 5 koffie gedronken en weer even op temperatuur gekomen. Zag op de plattegrong een Art Gallery, lag aan het uiteinde van zo'n zijstraat. De onverharde weg dus op en een heel stuk gelopen. Gesloten.., daarnaast zat wel gallerie Mon Plaisir. Liep binnen in een klein kamertje met rare schilderijen. Oud Russisch vrouwtje kwam binnen en liet me haar atelier zien. Bij het teruglopen naar de verharde straat blaften alle honden (ook veel zwerfhonden daar), bakken met afval staan aan de kant en om de honderd meter is er een waterput. Veel oude typisch Russische huisje, met wat grote huizen en lelijke hotels daartussen. In bakken op vuur worden de vissen uit het meer gedroogd en verkocht op de vismarkt bij de haven. 's Avonds bij de nederlanders (Olof, Antje, Franci en Gerben) op de kamer gekletst. Toch wel lekker om in je eigen taal te kletsen. Leuk om te horen wat plannen zijn van andere reizigers. Wat biertjes gehaald en later naar een foute karaoke/danstent. Wel lekker om er uit te zijn en het klikte eigenlijk meteen wel. Echt gelachen..

8 november ontbeten, leek behoorlijk vroeg,pff. Snel tas inpakken en ik werd opgehaald met busje. Nederlanders vroegen nog of ik mee wilde gaan duiken. Helaas niet en op naar Irkutsk. Werd afgezet bij een homestay adres. Bij een vrouwtje in huis, andere jongen woont boven in een kamer en ik kreeg kamer daarnaast. Even op bed geploft en later naar centrum gelopen. Ontzettend koud, na klein rondje koffie gaan drinken en wat gegeten. Toevallig kwam ik Franci en Gerben tegen vlakbij "huis", even gekletst en op zoek gegaan naar restaurantje. Lag om half 8 op bed, na een heerlijk warme douche.

9 november werd ik om 5 uur 's ochtends opgehaald door busje. Gidsje van heenweg bracht me naar het station. Bij de trein zag ik nederlanders weer. Zij gingen ook naar Mongolie en in het treinstel zaten nog meer toeristen. Ook leuk om mee te maken. Zat bij twee Engelsen (die ik tegenkwam in Listvjanka) in de coupe. Zij gaan twee jaar rondtrekken, wauw. Hele dag beetje gekletst, bij nederlanders op bezoek en met Olof en Antje wat gedronken in restauratiewagon. In Naushki moesten we 4,5 uur wachten op controles. Mensen in uniform en mondkapjes kwamen de trein in. Allerlei formulieren in moeten vullen en coupe werd gecontroleerd. Gelukkig konden we wel een uurtje naar buiten. Later hadden we weer een controle en daar moesten we bijna twee uur wachten. Leuk om bij toeristen in de buurt te zijn, zoveel verschillende verhalen. Maar had het ook niet willen missen om bij alleen maar Russen in de trein te zitten. Nog even de ogen dicht gedaan..

10 november werden we om 5.50 wakker gemaakt door Provodniki. Beddengoed eraf, tassen inpakken (best krap met drieen in een wagon) en naar buiten toe (min 21 graden). Verschillende naambordjes op het perron, niks wat op mijn naam leek. Met nederlanders meegelopen naar stationhal (zij moesten daar wachten). Er werd voor me naar het hotel gebeld, geen transfer, dus met taxi naar het hotel. Wat een luxe kamer.. Nog even de ogen dicht gedaan. Om tien uur belde gidsje of ik naar receptie wilde komen. Duizend keer verontschuldigen, mannetje van transfer en ik zijn elkaar misgelopen op het perron. Kreeg meteen geld terug wat ik voor taxi had betaald. Zit nu in Ulaan Bator en ben net de stad in geweest. Mensen komen nog niet heel vriendelijk over. In Cafe Amsterdam wat gedronken en geprobeerd om internet te vinden. Vier plekken met internet gesloten. Daarna naar postkantoor gelopen. Genoeg computers met internet, word ik na een tijd wachten weggestuurd omdat ik geen mondkapje voor heb.. Grr. Uiteindelijk heb in mijn hotel gewoon internet. Morgen word ik om 9 uur 's ochtends opgehaald en naar National Park Terelj gebracht. Daar slaap ik twee nachten in een Ger (traditionele Mongools tent). Hoop dat ik snel kan laten weten hoe dat was...

Wat een verrassing om zoveel reacties te lezen, erg leuk. Ga zo proberen of ik fotoos kan toevoegen.. Tot snel hopelijk!!!!!!!!!!!!