Reis naar Krasnoyarsk

Reis naar Krasnoyarsk



31 oktober werd ik precies op tijd opgehaald en veel te vroeg kwamen we aan op het station. Man liep mee naar het station en hij wees me op een bord aan waar ik naartoe moest. Er stond geen spoor bij, dus dat moest ik zelf in de gaten houden.

Buiten bij kraampje eten en drinken gekocht voor in de trein. Het andere treinstation voor de lokale treinen lag er naast, was leuk om te kijken naar de acrobatische toeren die mensen uithaalden om over de hoge hekken heen te klimmen (zo hoefden ze niet te betalen). In Lonely Planet had ik gelezen dat hoe hoger het nummer van de trein is, hoe minder de luxe van de trein is.
Aangezien mijn trein nummer 340 was (en er geen hogere nummers op het bord stonden), stond me wat te wachten. Drie kwartier voor vertrek stond de trein klaar op perron 4. Wagon die ik moest hebben was nummer 10 en bed nummer 9. Ik liep meteen naar nummer 9, spullen opgeborgen onder de banken in een bak. Al snel bleek dat ik in coupe 9 was gaan zitten, maar ik moest bednummer 9 hebben. Dus alle spullen naar coupe nummer 3, spullen opgeborgen en daar zit je dan. Drie andere Russen en niemand sprak Engels.

Moest wel even slikken, maar er zit maar een ding op en dat is afwachten. Moet tenslotte drie dagen in de trein zitten. Bij kaartcontrole kneep ik hem wel even, paspoortnummer op kaartje klopte niet. Provodnitsa zei er niks van en ik mocht toch mee. De vrouw(later kwam ik erachter dat ze Valentina heette) gaat naar Irkutsk (voorbij Krasnoyarsk), 1 man ging naar Kirov (1 dag) en de andere lag al op z'n bed.Een coupe heeft twee zitbanken tegenover elkaar en daarboven twee bedden. Op de banken worden matjes uitgerold en met de lakenset die ze komen brengen maak je je bed op. Al meteen na het opmaken van de bedden stappen de mannen de coupe uit en mogen de vrouwen zich omkleden. Iedereen heeft een treinpakje (joggingpak) aan totdat diegene aankomt op plek van bestemming en trekt dan weer gewone kleren aan. Daarna vrouwen er uit, mannen er in. De meeste mensen liggen hele dag op bed, beetje lezen en luieren. Aan het gangpad zijn de coupes,op het gangpad staan af en toe mensen naar buiten te kijken. Aan elk uiteinde heb je een toilet, aan 1 uiteinde is kamertje van de Provodnitsas. Ze zijn met tweeen, om de beurt werken ze, de ander kan gaan slapen. Bij dat kamertje staat op de gang een ketel met warm water en daar gaat iedereen water halen voor thee, soep of noodles. Aan de achterkant worden er kolen ingegooid. Gemiddeld stopt de trein na anderhalf uur (soms rijdt hij half uur, soms drie uur) en om de drie uur staat hij ongeveer 20 minuten stil. Aantal mensen gaan dan even de frisse lucht in of kopen eten bij de verkopers op het station. Mensen komen met tassen of karren naar het perron en verkopen daar drinken,broodjes, vissen, eieren etc. Als we wat langer stilstaan gaan de Provodnitsas naar buiten en hakken het ijs weg van het treinonderstel. In Jaroslav sprak buiten eindelijk iemand Engels, hij ging alleen iemand uitzwaaien.

Eten gebeurd om beurten, dan kun je het tafeltje gebruiken tussen de banken. Een hele belevenis..


1 november heb ik als lunch een bakje gehaald bij de Provodnitsa, dacht dat het noodles waren, maar bleek soort van warme Olvarit te zijn. Eten wordt ook gedeeld in de coupe, vooral tussendoortjes. Deze tweede dag waren we onze buurmannen kwijt, maar even later kwamen er weer nieuwe mensen bij. Valentina had stapel fotoos bij zich en zo kreeg ik haar hele familie te zien. Met handen en voeten kunnen we elkaar toch nog wat duidelijk maken.In Ekaterineburg kwamen we bij tijdzone en daar was het twee uur later. Toch blijf ik in Moskou tijd leven, komt ook omdat mijn schema in deze tijd staat.

's Ochtends gaat iedereen om de beurt zich verfrissen op het toilet. Het treinstel is heeloud, maar wordt erg goed schoongemaakt. Hele dag gelezen, naar buiten gekeken, geschreven en geluierd. Heerlijk..


2 november redelijk brak wakker geworden. Om half drie waren onze buurmannen aan het rommelen, om drie uur gingen ze de trein uit. Wij ook maar even naar buiten toe. Kregen een vrouwtje van in de 40 en een kleine stevige bokser (Daniel) in de coupe. Wij wachtten op de gang en Daniel bleef maar kletsen, hij had genoeg (Russische) praatjes. Om half 9 was er al weer leven in de wagon. 's Ochtends heerlijk verfrist en schone kleren aangetrokken.Tussen binnenkomst en middag had Daniel een fles Sangria op en lag ziek op bed, weet niet of het van de drank kwam. Met de twee vrouwtjes "gekletst",had mijn fotoboekje en video's op camera laten zien. In Novosibirsk gingen onze buren er uit en toen we terug kwamen in de coupe zat er een oud mannetje in pak op de bank. Hij was 70 jaar en professor, hij sprak heel goed Engels. Hij had veel te vertellen over Rusland. Toen ik naar de wc liep, zat Provodnitsa van andere wagon (Nina, ontzettende Russin) bij onze Provodnitsa (Jalsina, moeder van 40) en ze riepen me naar binnen. Jalsina sprak klein beetje Engels. Ze waren erg benieuwd waar ik in hemelsnaam naartoe ging. Camera, fotoboekje en papieren gehaald. Eerst kreeg ik Russische thee met melk en in gebrekkig engels hebben we een tijd zitten kletsen. Daarna gingen we met z'n drieen naar wagon van Nina en daar kwam stiekem fles Wodka tevoorschijn. Tijdens werktijd, dus niet echt de bedoeling dat ze drinken. Stukjes brood, tomaat en ham werden gesneden en ik kreeg glas sap erbij. Op de telefoon draaiden ze elke keer "Fairytale" (winnaar
Songfestival uit Belarus), vond ik geinig nummer. Ze vertelden dat ze in Chita wonen (eindstation). Vanuit Chita gaan ze met de trein naar Moskou, daarna weer terug. In totaal 10 dagen in de trein, daarna zijn ze 10 dagen vrij. Fotoos gemaakt en mailadres gegeven om fotoos op te sturen. Ze vroegen wat ik van Russen vind. Heb eerlijk gezegd dat ze heel strak/chagrijing kijken, maar als je eenmaal in contact komt ze heel aardig zijn. Was echt een leuke ervaring, vraag me af of ik dit mee had gemaakt als ik alleen was geweest. 's Nachts kwam er weer een vrouwtje bij in onze coupe.


3 november was de professor al vroeg begonnen met ontbijten. Aangezien hij tegenover me zat ben ik ook maar opgestaan. Tijdens de treinstops gaan de toiletten op slot, dus goed in de gaten houden wanneer je kunt gaan. Tijdje met professor geklets, daarna nog half uur met Valentina op de gang naar buiten gekeken. Spullen had ik al ingepakt. Professor en Valentina hielpen me met tassen naar buiten dragen. Op het perron een dikke knuffel en even later een luchtkus van Valentina. Heb haar huisadres, dus heb beloofd de foto op te sturen. Raar dat je een band kunt krijgen met iemand waar je niet normaal mee kunt praten. We moesten vaak lachen om elkaar en hebben geprobeerd te communiceren. Had tranen in mijn ogen toen ik wegliep. Buiten stond een man me op te wachten en bepakt met al mijn tassen moest ik mijn best doen hem bij te houden. Zonder een woord te zeggen bracht hij me naar mijn hotel. Een uiterst vriendelijk (;-)) receptioniste hielp me. De man maakte me duidelijk hoe laat hij me 5 november komt halen. Daar stond ik weer, in mijn mooie groene kamer. Volgens mij had ik extra moeten betalen voor warm water. Toch heerlijke douche na drie dagen in de trein. Daarna naar de stad gelopen. Koud, alleen en voelde behoorlijk raar.. Was op zoek naar internet, maar kon niks vinden. Alles in het Russisch en geen zin om te vragen aan mensen.


4 november om half tien uit bed gekomen. Heerlijk ontbeten;-), twee droge broodjes en een kop thee. Na ongeveer twee uur wandelen aangekomen in dit internetcafe. Wel aantal keren de weg gevraagd. Voel me gelukkig stuk beter dan gister. Ben alweer gewend, toch niet heel spijtig dat ik hier morgen weer wegga. Zometeen even wat eten en waarschijnlijk naar museum.

Kon het weer niet kort houden, er valt ook zoveel te vertellen...........

Benieuwd of ik voordat ik in China ben nog internet heb, tot laters!!

PS tuurlijk smoekie mis ik je heel erg.... Hele dikke kus!!!