Japan deel 2

Japan deel 2

15 december stond de wekker op half tien, maar was al eerder wakker. Vandaag meer gebruik maken van openbaar vervoer, want ben behoorlijk gesloopt door al dat wandelen. Naar station gewandeld en daar de trein genomen naar Inari (ligt net buiten Kyoto). In mijn boek had ik fotoos gezien van torii-poorten bij Fuschimiheiligdom. Meer dan 10.000 rood/oranje poorten staan over het 4 kilometer lange pad bergopwaarts. Erg mooi om te wandelen en te genieten van de natuur. Kaarsjes aangestoken en bij einde van heiligdom in supermarkt mijn lunch gekocht. Met de trein terug naar Kyoto en op het station in metro gestapt naar Kita-oji, daarna met de bus naar Kinkakuji Tempel. Kinkaku betekent Gouden Paviljoen>van belangrijke gebouwen is met bladgoud bedekt. Tempel heet eigenlijk Rokuon-ji tempel en is in 1950 verwoest door een brand. Daarna is tempel herbouwd en ligt in een mooi rustgevend park. Met de bus naar Nijo kasteel gereden, bij aankomst bleek het die dag gesloten te zijn. `s Avonds zag ik op het nieuws dat Chinese minister er op bezoek was. Met de metro weer verder gegaan en vlakbij Ryokan (mijn Japans hotel) naar Mishi Hongan-ji Tempel gegaan. De Goei-do ("stichterszaal") stamt uit 1895 en zou het grootste houten gebouw ter wereld zijn. Om binnen te mogen moet je je schoenen uittrekken en in een plastic tas mee naar binnen nemen. Buiten koffie gedronken en teruggelopen naar Ryokan. `s Avonds bij simpel restaurantje wat gegeten, waar iedereen aan een grote bar zit. In supermarkt ontbijtje voor morgen gekocht..

16 december om negen uur opgestaan, tas ingepakt, frisse douche genomen en voor 10 uur moest ik uitchecken. Om 10.19 stapte ik in de trein naar Nara, kon niet vinden hoe lang de reis zou duren. Omdat het korter was dan ik dacht moest ik me haasten om op tijd uit de trein te komen. Op mijn voucher staat elke keer een kleine kaart met minimale aanwijzingen en dus liep ik ook deze keer niet meteen goed. Aangezien ik flink bepakt ben ontsnapt er soms een kleine vloek uit mijn mond, even uitrusten in het zonnetje en fluitend weer verder. Kon vanaf 4 uur pas inchecken, dus tassen achtergelaten en op onderzoek uit. Bij Sarasuwa-ike-pond (meertje) naar infocenter gelopen en daar kreeg ik een plattegrond van omgeving mee. Naar het Nara-park gelopen, een niet afgezet groot gebied waar ongeveer 1000 tamme herten lopen. Ze worden gezien als Boodschappers van God. Naar Kasuga heiligdom gewandeld, oorspronkelijke gebouw werd in 710 voltooid. Volgens Shintoistisch principe van reinheid en vernieuwing werd het iedere 20 jaar afgebroken en identiek herbouwd. Dit gebeurde ongeveer 50 keer en het huidige gebouw staat er sinds 1863. Naast de paden naar het heiligdom toe staan ongeveer 3000 stenen en bronzen lantaarns, die door gewone mensen werden geschonken. Twee keer per jaar worden ze tijdens een festival allemaal aangestoken, lijkt me een erg mooi gezicht. Langs twee andere tempels gelopen en wat gegeten, daarna naar Todaji-tempel gewandeld. In 752 was de bouw voltooid, om het beeld van de Grote Boeddha van Nara een plaats te geven. Voor het gieten van het beeld werden honderden tonnen gesmolten brons, kwik en plantaardige was gebruikt. De gezeten Boeddha is de grootste van de wereld; 16,15 meter hoog. De grote zaal werd een aantal keren verbouwd, huidige gebouw stamt uit 1709. Veel scholieren en herten liepen er rond. Bij stalletjes kun je koekjes kopen om de herten te voeren. Eenmaal terug in het hotel kon ik inchecken, na spullen neer te hebben gezet ben ik meteen doorgelopen naar badkamer beneden. Eerst gewassen en wilde daarna in bad stappen, ontzettend heet. Duurde even maar uiteindelijk lag ik er doodstil in. Toen ik uitstapte was ik van tenen tot aan kin helemaal rood.

17 december om kwart over acht wakker geworden en om half negen zat ik aan mijn Japans ontbijt. Weer bepakt naar het station gelopen en in de trein gestapt, toen we wegreden had ik er niet echt een goed gevoel bij. Bij eerste station uitgestapt en weer terug naar Nara met de volgende trein. Bleek later dat ik wel goede richting op was gegaan, maar het was de stoptrein. Kwart voor 9 verliet ik Nara voor eerste keer en tweede keer om 10.40, dit keer met de sneltrein naar Kyoto. Daar gevraagd hoe ik in Nagiso kon komen. Treinkaartjes gereserveerd en om 11.56 zou trein vertrekken. Op het perron kwam ik een ouder duits stel tegen en samen met die man stond ik te kijken hoe een hoge pief vergezeld door 12 bodyguards naar trein werd begeleid. Bodyguards bleven voor zijn raampje staan om te kijken of alles goed ging en toen trein in beweging kwam maakten ze allemaal tegelijk een diepe buiging. In Nagoya moest ik overstappen en iets voor twee stapte ik uit op kleine station van Nakatsugawa. Bij navraag bleek dat ik Tsumago kon bereiken met de bus, bij bushalte Hashiba uitgestapt en naar Minshuku (Japans hotel bij mensen thuis) gelopen. In de lokale treinen kun je machinisten zien zitten, ze zitten met tweeen voorin en bij elk licht dat ze zien wijzen ze ernaar. Eerst de ene en dan de ander, volgens mij is het ter controle dat ze niet per ongeluk door het rode licht rijden. Zag er behoorlijk grappig uit. Man naast me in de trein zat een boek te lezen, was even vergeten dat ze hier van achter naar voren lezen. Deed me denken aan hoe ik vroeger de Donald Duck las, eerst de kleine verhalen en het grootste verhaal (vooraan) als laatste. Snap dat het bij deze man een andere reden had. Bij binnenkomst in Minshuku stond ik op aangestampte aarde, op planken mijn schoenen vervangen door slippers. Een oud vrouwtje begroette me en ging me kruipend voor de trap op. Bovenaan bleef ze zitten, ik liep de gang in en zei gaf aan naar welke kamer ik moest lopen. Een man bracht even later mijn tassen naar boven. Boven is een zitje, lijkt op een zolder. Veel oude spullen en een kan met warm water zodat ik zelf thee kon maken. Wilde poging doen om te gaan douchen, maar er kwam alleen ijskoud water uit de kraan. Voeten gewassen en in kimono om zes uur gedineerd, smaakte me erg goed. Boven in het zitje wat gelezen bij een kleine straalkachel. Wel lekker om twee nachten hier te zijn, hoef ik niet zo te haasten.



18 december om kwart voor acht opgestaan met een bevroren neus. Elke 3 uur gaat de kachel uit en temperatuur was fors gedaald in mijn rieten kamertje. Had al wel wat extra dekens uit de kast gehaald. Kamer is verdeeld in twee stukken, tussenin zit een "fusuma" (schuifdeur van dun hout). Buitenkant van kamer bestaat aan drie kanten uit "shoji" (schuifdeuren met houten frame en Japans papier). Aan de voorkant van het huis zit achter deze Shoji, houten schuifdeuren die je kunt openen om naar buiten te kijken. Aangezien er flinke kieren en nog wat gaten in deze deuren zaten was het niet verwonderlijk dat het binnen behoorlijk koud was. Als ik op mijn kamer ben leg ik de zitkussens bij elkaar voor de kachel en ga onder een deken liggen om wat te lezen. Na mijn ontbijtje warm aangekleed en net toen ik naar buiten wilde gaan, kwam oude eigenaresse vragen hoe laat ik wilde dineren en vroeg wat mijn plannen waren. Vertelde dat ik wandelroute wilde gaan volgen en vervolgens gaf ze me een warmtepleister die ik onder toezicht op mijn rug moest plakken. Met een warme rug naar dorp van Tsumago gewandeld, het is een oud postdorp waar de gebouwen in traditionele stijl worden bewaard. 300 jaar geleden was er een belangrijke handelsroute tussen Edo (nu Tokyo) en Kyoto, Tsumago was een van de postdorpen op deze weg. Gevraagd bij Tourist Center of ik naar Magome kon wandelen en of ik dan terug kon met bus of taxi. Eerst nog naar Nagiso-machi museum gegaan in Tsumago, vrouwtje gaf me rondeleiding in bescheiden engels. In het eerste gebouw schoenen weer uit, kreeg te zien waar regeringsleiders sliepen die de route volgden van of naar Tokyo. Keizer Meiji heeft hier ook een korte stop gemaakt in 1880. Twee andere gebouwen lieten historie van omgeving zien en een gebouw waar gouverneur met zijn familie woonde is nagebouwd. Vanaf `s ochtends sneeuwde het al en afgezien van een paar Japanse toeristen was het erg rustig daar. Vanuit Tsumago 8 kilometer naar Makome gewandeld, mooie wandelpaden berg op en af. Onderweg fotoos gemaakt van twee watervallen (O-taki en Me-taki; mannelijke en vrouwelijke waterval). Net voor Magome een mooi uitkijkpunt over het dal. Dorp bestond uit smal straatje dat naar beneden liep met kleine traditionele huizen. In een klein winkeltje heerlijk broodje (soort bapao) gegeten. Kreeg te horen dat er geen bussen terug reden en ik was ook te eigenwijs om meer dan 30 euro te betalen voor een taxi. Vrouwtjes bij informatiecentrum keken elkaar verschrikt aan toen ik vertelde dat ik dan wel terug zou wandelen. Was kwart voor drie, om vijf uur wordt het donker, het sneeuwde en ze hadden er weinig vertrouwen in. Had in mijn Minshuku gelezen dat je normaal gesproken een bel mee moet nemen om beren van het pad te houden, aangezien ik geen bel meekreeg op heen- en terugweg nam ik aan dat het wel veilig zou zijn. Oordopjes van i-pod in en even flink de pas er in, grootste deel was bergafwaarts en in een recordtijd van vijf kwartier stond ik voor de Minshuku. Zag bij binnenkomst dat houten kleine bak gevuld werd met heet water en niet heel veel later liet ik me daar lekker inzakken. Na het bad voor mijn kachel gaan liggen, thee gedronken bij het zitje en heerlijk gegeten. In slaap komen was geen probleem.



19 december om acht uur rijst en zalm gegeten. Tas ingepakt, wat gelezen en om kwart over tien naar beneden gelopen. Gister vertelden ze me dat bus om 11.16 zou vertrekken aan andere kant van de brug. Oude, kromme vrouwtje zei dat ik nog maar even binnen moest wachten en even later kreeg ik kopje heerlijke koffie. Door behoorlijk pak sneeuw naar bushalte gelopen en na kwartier stond ik op station Nagiso. Vroeg oudere man achter het loket hoe ik in Hakone kon komen. Hele reis stippelde hij uit en hij belde ook nog naar Minshuku om te vertellen dat ik er om zes uur zou zijn ongeveer. Beetje gekletst en wel gelachen, kreeg chocolaatjes mee voor onderweg en toen ik door poortje liep maakte hij het raam open om me een hand te geven. 12.29 vertrok de trein en om 12.49 stond ik Nakatsugawa, vervolgens om 13.00 weer vertrokken om om 13.59 aan te komen in Nagoya. Wat eten gehaald en buiten in het zonnetje gezeten. Om 15.22 vertrokken en om 16.34 aangekomen in Odawara en op zoek gegaan naar een bus. Alles in het Japans dus aan buschauffeur gevraagd hoe ik in Hakone kon komen. Uiteindelijk kwam ik om kwart voor 6 aan bij Minshuku. Meteen naar badruimte gegaan en dit keer na het wassen in een stenen warm bad gaan zitten. Eenmaal terug op mijn kamer zat ik nog maar net op mijn kussen aan tafel toen het huis begon te trillen. Uit het raam gekeken en naar benden gelopen, niemand te bekennen en het schudden was opgehouden dus maar weer naar boven gelopen. Toen ik ging eten gevraagd of zij het ook hadden gevoeld en ze moesten lachen toen ze hoorden dat ik naar beneden was gelopen. Kleine aardbevingen zijn hier heel normaal, maar ook na twee andere aardbevingen `s avonds was ik er niet helemaal aan gewend. Eten was heerlijk en toen ik terug kwam op kamer, was kachel uit gegaan. Beneden gevraagd en niet veel later stond oma, dochter en 2 kleine kindjes in mijn kamer. Gevraagd of ik morgen naar Mount Fuji zou kunnen gaan, zou behoorlijk reis zijn en als het helder weer was kon je het ook prima zien vanaf Hakone. Oudere vrouwtje wilde me wel naar mooiste uitkijkpunt brengen met de auto. Leuke familie



20 december om acht uur weer zalm en rijst gegeten. Ook `s ochtends een volle tafel met warm eten, toch ging het er wel in. Aangekleed, opgefrist en beneden gevraagd hoe ik het beste naar Ashi meer kon gaan. Na een paar minuten zat ik met opa en dochter in de auto. Oma had het voorgesteld en zij werden er mee opgezadeld. Eindje gereden en onderweg in het engels gekletst. Boven op een berg keken we uit over een dal met op de achtergrond erg duidelijk berg Fuji. Alledrie fotoos gemaakt en na een kwartier zaten we weer in de auto naar Owakudani. Hakone gebied ligt op ingestorte resten van een hele grote vulkaan die 3000 tot 4000 jaar geleden actief was en hete bronnen en stoomgaten heeft achtergelaten. Owaku-dani ("dal van het grote koken" ) is een gebied met zwavelhoudende stoomgaten. Bij een tentje kon je zwartgekookte eieren (gekookt in warmwater bron) kopen, als je een ei eet zou dat je leven met drie jaar verlengen. Even de neiging om een hele lading mee te nemen naar nederland, maar dat gaat waarschijnlijk problemen opleveren bij de douane. Van een oud Japans stel kreeg ik een zwart ei en het smaakte goed. De zwavelhoudende rook stinkt behoorlijk, maar het is erg mooi en ook van daaruit was Mt Fuji duidelijk te zien. Met een kabelbaan naar het meer gegaan en van daaruit met een replica van historische boot in westerse stijl naar andere kant van het meer gevaren. Ongeveer een half uurtje varen, op het dek een harde wind maar een erg mooi uitzicht. In Hakone-machi wat gegeten in restaurantje en even later naar tempel gelopen; niet erg bijzonder. Eind gelopen naar een kabelbaan, daar aangekomen bleek dat een volgende kabelbaan boven op de berg niet ging naar punt waar ik moest zijn. Met bus teruggereden en bij Stenen Boeddha`s uitgestapt. Langs een erg oud pad waren in de rotsen kleine boeddha`s uitgehakt, pad gevolgd en op gevoel aangekomen in Minshuku. Drie kleine kinderen kwamen even niewsgierig kijken en ik gaf ze een toffee. Matje uit de kast gehaald en in slaap gevallen, gelukkig had ik wekker gezet. Uurtje later met tegenzin opgestaan en naar badruimte gegaan; even later fris en fruitig op een kussen aan eettafel plaats genomen. Tijdens het eten kwam opa twee fotoos brengen die `s ochtends had genomen bij de berg. Helemaal op..



21 december om tien voor acht met dikke ogen wakker geworden. Wat een verrassing tijdens het ontbijt; twee witte broodjes, gebakken eitje en oploskoffie. Bus vertrok niet ver van de Minshuku en iets voor half tien zat ik in de bus. Bij eerste treinstation uitgestapt en met de Mountain Railway zigzaggend naar beneden gegaan. Vooruit naar ene station en achteruit naar het volgende, wederom mooi uitzicht. Overstappen om in Odawara te komen en in Odawara trein naar Tokyo genomen, duurde maar half uurtje. Ondertussen Sato (Japanse oud assistent coach van nl team) gesmst of hij tijd en zin had om volgende dag wat te gaan eten. Hij belde terug, maar omdat we door veel tunnels reden smste ik dat ik hem na 15.07 wel terug zou bellen. In de trein heerlijk ontspannen en dutje gedaan. Nadat ik uit was gestapt in Tendo (3 uur later) stond Sato achter uitcheck poortje. Verrassing en erg leuk om hem weer te zien; maakte een buiging maar hij liep meteen op me af om me op de nederlandse manier te begroeten. Hij bracht me naar het hotel en `s avonds kwam hij me ophalen om wat te gaan eten. Eerst naar een sushi bar gereden en later nog naar een vleesrestaurant. Lokale biefstuk kun je braden op kleine bbq in de tafel; heeft een Japanse naam, maar geen idee meer hoe het heet. Smaakte echt heerlijk, maar na half bord zaten we alletwee propvol. Teruggereden naar hotel en dit keer hoefde ik geen matje uit de kast te pakken, maar kon ik heerlijk op bed gaan liggen. Geen stijve heupen `s ochtends van de harde grond.



Dit was het laatste verhaaltje voor de kerst. Voor het eerst in 30 jaar niet bij mijn familie, maar zal zeker aan jullie denken. Hopelijk hebben ze een leuk cafe in Nikko en hebben jullie een heerlijke kerst!! Wit is het in ieder geval wel hoorde ik. Fijne feestdagen en tot snel.....