Guatemala

19 juli
Flinke omelet gebakken vandaag, omdat we gister wat boodschappen hadden gehaald. Aantal eieren per dag loopt weer aardig op. Daarna nog even stadje in geweest om wat dingen te halen. Opvallend weer hoeveel politiemannen en soldaten met grote geweren door de stad lopen. Twee keer gezien dat tassen werden gecontroleerd. Gelukkig zijn ze niet geïnteresseerd in onze vieze was. Tassen gepakt en op naar busstop vlakbij de markt. We worden veel bekeken en helemaal als we in lokale bussen stappen. Eerst uur in bus gezeten naar Metapan, overstap naar Anguiata om naar de grens te gaan. Erg fijn dat buschauffeurs je graag mee willen nemen, omdat ze dan meer verdienen. Ze roepen bestemming en helpen je met bagage. Geen toerist te bekennen, erg leuk om tussen de locals te zitten. Bij de grens werden we gedropt, uitchecken/ inchecken en eindje lopen naar volgende busje. Voordeel met lokale bussen is dat we veel afgelegen dorpjes zien en we zijn zeker tien keer goedkoper uit dan met shuttle bus. Twee uur rijden naar Chiquimula, overstap en op naar Rio Dulce. Werden aangesproken door mannen die ons hostel wilden aansmeren. Bleek toch wel handig te zijn, omdat we met bootje over het meer werden gebracht naar een hostel aan zijarm van meer. Mooie afsluiting van mooie, drukke en indrukwekkende reis. Hostel ligt in moeras, via vlonders kwamen we aan bij hutje. Onder de muggenspray naar veranda met barretje en terras gelopen, lekker gegeten en gespoeld met bier/ gin tonic.

20 juli
Een luie dag ingepland vandaag en dat is ook nog gelukt. Wel een voordeel dat we geen kant op kunnen anders dan met een boot. Dat hebben we na het ontbijt wel geprobeerd. Een erg smalle kano werd schoongemaakt voor ons, camera en tasje mee en klaar voor vertrek. Jip bereikte met een nat been de voorkant en de kano ging alle kanten op, toen Sanne er bij kwam bleek al snel dat we niet verder dan een meter zouden komen. We wiebelden tegen elkaar in en jongen die werkt in hostel kwam net zoals wij niet meer bij. Hele dag lezen, luieren, foto's maken, eten en verder legen van de gin-voorraad.

21 juli
Vandaag een zeiltocht naar de kust maken, zo dachten wij. Bleek het een speedboat te zijn die ons eerst een heel lelijk kasteel liet zien wat ooit van de Spanjaarden was om de vervelende mensen weg te jagen. Daarna gingen we een groot meer over om naar Livingston te gaan. Een stad die al erg de vibes blijkt te hebben van Belize.
De tocht na het meer ging verder door een mooie natuur van jungle, en monde uit in de zee.
Aangekomen de stad verkend, een klein dorp met mooie donkere mensen. Biertje gedronken zoals bij alle aankomsten en in de snikhete middag naar een hostel-restaurant gelopen aan de andere kant van stad om daar een heerlijke vissoep te eten die je alleen daar kan nuttigen. Eenmaal aangekomen was de soep alleen voor diner en wij gingen al in de middag terug.
Tijdens onze terugreis pech met de motor midden op het meer met zeer donkere wolken en onweer, geen prettig gevoel en later een heel nat gebeuren.
Gelukkig veilig terug en de avond doorgebracht met mannen uit de hele wereld die een heel jaar lang bachelor party's houden voor een vriend! Waarom 1 keer als het ook vaker kan? Super gezellig en leuke tips van Mexicaan gehad om onze reis mee te vullen.


22 juli
Alweer vroeg de wekker om om half acht te kunnen ontbijten. Marloes gebeld voor haar verjaardag. Tassen de boot op en naar hoofdstraat van Rio Dulce gebracht. Alhoewel het vroeg was, was het al tropisch warm en moesten we lang wachten in busje. Passagiers gaan zitten in busje en laten de rest over zich heen komen; ze stappen niet uit voor anderen, die moeten er maar overheen klimmen. Verschillende rijstijlen vandaag meegemaakt. Eerste busje reed niet harder dan 30 km per uur. Na een uurtje werden we gedropt bij de toeristische attractie Finca El Paraiso, maar daar was niks van te zien. Geen idee waar we heen moesten, bij restaurantje konden we gelukkig onze zware tassen neerzetten en ze wezen ons welke richting we op moesten lopen. Mannetje lag te slapen, maar deed wel ff zijn ogen open om een euro te incasseren. Tien minuten pad volgen en stroomopwaarts kwamen we aan bij klein meertje met mooie waterval van 12 meter. De waterval was erg warm en het meer lekker koel. Een van de weinige plekken op aarde waar warm water uit vulkaanbron een waterval wordt. Er waren nog twee andere toeristen en een mannetje die op de spullen lette. We konden naar boven klimmen waar je met je voeten maar 1 seconde in de bron kon staan. Na een uurtje teruggelopen, colaatje gedronken voor 50 cent en tijdje gewacht op busje. Tassen weer bovenop, op aftandse stoeltjes plaats genomen en onderweg weer veel mensen opgepikt. De bijrijder hangt uit de schuifdeur en roept de bestemming, gooit spullen bovenop en incasseert het geld. Passen erg veel mensen in, aan of op zo'n busje. In El Estor was het eindpunt, broodjes gekocht en hoorden dat we niet door konden gaan naar Semuc Champey, pas de volgende dag. We besloten om naar Coban te gaan met een busje. In Teleman een overstap gemaakt en daar kregen we Schumacher als chauffeur, met een rotvaart scheurden we over de overwegend onverharde wegen. Schitterend landschap schoot voorbij en we kwamen door kleine dorpjes. Bij Tucuru stopten we half uurtje en volgens ons kreeg Schumi hier op zijn dak van andere chauffeurs, want vanaf daar ging het beduidend langzamer. Een erg lange zit vandaag van in totaal bijna zeven uur. De rit van vandaag stond bekend om overvallen onderweg, maar onze rit verliep vlekkeloos. Onze nieren even wat rust gegeven zodat ze weer hun plek konden vinden. Een aftands, oud, goedkoop (7 euro per nacht) hotel La Paz gevonden en snel op zoek gegaan naar restaurant. Uitgekomen bij Casa D'Acuna, weer zo'n verrassing waarvan je niet denkt die tegen te komen in zo'n stad. Flesje wijn, lekker eten en in het donker terug. Voelden ons erg veilig wederom..

23 juli
Geprobeerd een beetje uit te slapen vanochtend. Ontbeten in de buurt, bleek dat ons Spaans toch wat te wensen over laat. Ipv verse orange jus, kregen we zoete limonade en naast ons ei met wat brood heeft ze zelf de rest er maar bij bedacht. Onze tassen ingepakt en onze cellen verlaten; nog nooit zo'n oude, simpele kamer gehad maar oud mannetje liep wel ff mee om te controleren of we alles netjes hadden achter gelaten. Op zoek gegaan naar halte waar bus naar Lanquin zou vertrekken. Groezelig mannetje liep mee en uiteindelijk lagen onze spullen op het dak. We zouden om 10 uur vertrekken, maar werd een uurtje later omdat bus nog niet vol zat. Tassen, kisten met eten en autobanden werden vastgesnoerd en we konden vertrekken. Achtervering was kapot en de bumper sleepte vaak over de grond. Na 2,5 uur met 1,5 uur goede wegen en een uur schrapend en bonkend over slingerende zandpaden kwamen we aan in Lanquin. We konden mee in de laadbak van een open truck. Uitzicht werd steeds beter, zandpaden steeds slechter. Na een uur kwamen we aan bij Utopia. Een hostel in the middle of nowhere; mooie enorme houten blokhut. Drankje, schitterend uitzicht en aangemeld voor gezamenlijk diner. Tijd om ff bij te komen. Tijdens diner eet iedereen wat de pot schaft en schuift aan bij elkaar, leuk Australische stel ontmoet.

24 juli
Wat een indrukwekkende dag vandaag. We zijn niet zo van de georganiseerde tours, maar hebben ons wijs laten maken dat het alleen niet te doen is. Wat betreft de grot dan. Lekker ontbeten en om tien uur gingen we met een groepje naar Semuc Champey. We begonnen met een behoorlijk pittige klim naar uitkijkpunt bovenop een berg. Doorweekt van het zweet kwamen we boven aan, wat een beloning. De rivier Rio Cahabon gaat onder de grond voor ongeveer 100 meter en heeft zelf een brug gemaakt daarboven van Limestone. Soort trapsgewijs en deze "treden" worden gevuld door een stukje van de rivier dat boven langs stroomt. Turqoise kleur en heerlijk om in te duiken. Er zijn stukken waar je vanaf kunt glijden en je kunt zelfs afdalen via een ladder aan het einde naar de grot waar de rivier weer uit komt. Daar beneden zagen we pas met wat voor geweld dat naar beneden komt. Daarna meteen door naar de grotten vlakbij, deze zijn gevuld met water waar je in kunt lopen en delen moet zwemmen. Iedereen kreeg een kaars mee en al snel hoorden we dat het behoorlijk wild zou worden. Binnenin waren er watervallen en via een parcours met ladders, touwen, "glijbanen" kwamen we uit bij verste punt. Daar konden we springen van een rots in een met water gevuld gat, dat Jip niet kon laten. Erg spectaculaire en avontuurlijke tocht.. Deel ging terug met de truck en wij hadden besloten om terug te gaan met Tubing (opblaasband). De keuze was springen van ongeveer zeven meter hoge brug en je band werd nagegooid of instappen aan zijkant. Omdat het behoorlijk had geregend moesten we een slinger maken en gingen we in treinvorm naar beneden. Paar keer flinke stroomversnelling, rest was relaxed beetje rondkijken. Behoorlijk onderkoeld en snel warme chocomelk met iets sterkers om op te warmen. Echt een geweldige dag!! Super leuke avond gehad met vier Canadezen.

25 juli
Te vroeg voor een ontbijtje, kregen wel lunchpakketje mee. Om half 7 werden spullen achter in 1 truck gegooid en met twee anderen klommen we er bij. Andere groep van ongeveer 10 ging in tweede truck. Mooi uitzicht 's ochtends en ondanks de erg slechte bergweg was het geen straf om achterop te staan. In Lanquin werden spullen op minibusje gegooid en vol met toeristen vertrok onze shuttle bus. Erg lange zit vandaag en toch ook stuk saaier dan onze inmiddels vertrouwde Chicken Bus. Onderweg heerlijke taco's van de straat gegeten en naar buiten gekeken. Veel honden die op het warme asfalt liggen en meestal net op tijd auto's ontwijken of suf weglopen. Om 18:00 arriveerden we in Flores, even rondkijken voor hostel. Later op pad gegaan en samen met een Australische heerlijk gegeten bij een straattentje voor 2 euro inclusief biertje. Even naar supermarkt en tour geboekt voor morgen. Weinig gedaan vandaag, maar toch erg slopend..

26 juli
Dat was weer een flinke nacht, om 4 uur ging de wekker om een half uur later aan de tour te beginnen. Vanaf Flores was het 1,5 uur rijden naar Tikal. We hadden een behoorlijk grote groep, maar was niet echt storend en de uitstekende gids Louis maakte alles goed. We liepen naar de verschillende pleinen van waaruit we tijd kregen om op ontdekking uit te gaan. Het centrale deel van deze Mayastad bestaat uit 16 vierkante kilometer. Het ligt diep in de jungle en veel tempels en piramides zijn ontdaan van bomen en begroeiing. Zo zijn er grote plekken waar de tempels zijn te bewonderen. Als je van ene naar andere tempel loopt, volg je een pad door de jungle. Rond 700 voor Christus zijn de Maya's er neergestreken en rond 200 vc stond er een complex van stenen gebouwen. De tempels hebben vier zijdes die wijzen naar alle windrichtingen. Onze gids vertelde dat in de bouw van alle tempels de Maya kalender terugkomt. Tempel IV was de hoogste met 55 meter en van daaruit een prachtig zicht over de jungle. Onderweg zagen we apen, krokodil, schildpad, vos, Toucan en een tarantula. Er leven ook slangen en zelfs jaguars, helaas hebben we die niet gezien. Om half 1 zat de tour er op en dat was ook precies goed. Bezweet de bus in en meteen vocht bijgevuld in Flores. Rustige middag en later bij zelfde tentje gegeten. Morgen op naar Belize!!