El Salvador

15 juli
Na ons vertrouwde ontbijtje in Yellow House werden we opgehaald om 8 uur. We zaten maar met twee andere jongens in het busje, dus dit keer geen last van afgeknelde ledematen. Hotsend en knottend Antigua uit (mooie uitdaging voor Tour de France) en daarna hadden we overwegend erg goed asfalt. De vaart zat er weer aardig in, onderweg korte stop bij een benzinestation met een vriendelijke bewaker met een enorm geweer. Bleek geen uitzondering, want naast het prachtige uitzicht met veel groen en bergen zagen we regelmatig mannen naast de weg met hetzelfde speeltje in hun hand. Ronkende, stinkende bussen en af en toe een uitgebrand autowrak naast de weg. 'Uitchecken' Guatamala en inchecken El Salvador. Stelde niet veel voor en er veranderde weinig. We hadden een ticket naar La Libertad besteld, maar zagen net voor vertrek dat we ook meteen naar het strand konden gaan. Chauffeur was op de hoogte en na uurtje of vijf kwamen we aan in Playa El Zonte aan Costa del Balsamo. Heel anders dan we ons voor hadden gesteld. Kleine weg vanaf hoofdweg bracht ons direct naar zee en daar ligt een zandstraatje van nog geen 100 meter met aantal overnachtingsplaatsen. Eerst even een drankje en een kleine lunch, die later bleek, niet bij iedereen goed te vallen. Uiteindelijk leuke plek gevonden met drie papegaaien en een behoorlijke hagedis/ leguaan (Paco) als huisdier. Nadat grootste hitte verdwenen was kwamen de surfers als krabben uit hun schuilplaats en lieten hun kunsten zien. Vanaf hoog terras met zwembadje, hangmatten en ligstoelen konden we genieten van hun kunsten. Net voor het avondeten sloeg het buikvirus toe bij Sanne en voordat er werd opgediend kroop ze in bed. Waarschijnlijk iets misgegaan met de tonijnsalade. Jip heeft nog navraag gedaan hoe we hier weg kunnen komen, want niemand spreekt Engels en tourist office staat er alleen voor de sier. Eerst maar eens kijken hoe het morgenochtend gaat..

16 juli
Sanne heeft een hechte band opgebouwd met het toilet (eerste keer dat we eigen badkamer en toilet hebben) en besloten om te bekijken hoe het gaat. Na kopje thee en stukje banaan ging het mis, dus we besloten nog dagje langer te blijven. Gedwongen ontspannen blijkt toch niet echt een straf te zijn voor Jip, Sanne is afwisselend van bedje in de schaduw naar kamer gegaan. Krijgt weer praatjes, dus hopelijk knapt ze snel op. Jip is op het heetst van de dag over het keienstrand naar einde van de baai gelopen. Wilde zeggen geen hond te bekennen, maar dat was juist het enige dat nog wel buiten te vinden was. Er lopen hier vrij veel honden buiten en tussen de middag hebben de locals en de surfers een siësta. Niet verwonderlijk bleek na een half uur. Rest van de dag bij zwembad op terras gezeten, in hangmat gelegen en gegeten. Ondertussen was er volop activiteit op zee. Rekening alvast betaald en fris en fruitig naar bed, Sanne ook want gaat stuk beter..

17 juli
6:45 wekker gezet, tassen ingepakt en naar de hoofdweg gelopen. Bedacht dat we vandaag met de Chicken Bus zouden gaan reizen; dit zijn Amerikaanse School bussen die omgetoverd zijn tot kleurrijke scheurmonsters en door de locals gebruikt worden als vervoermiddel. Er zijn geen haltes, dus gewoon op de weg aan een route gaan staan en wachten tot er eentje komt. Mensen met bagage stappen aan achterkant in door een deurtje, zetten bagage op klein stukje achter laatste bankjes en lopen door. We werden meteen geholpen met onze spullen en ook bekeken. We werden gewaarschuwd dat we er na klein uurtje uit moesten om over te stappen op andere bus. Een man kwam naar ons toe en vroeg waar we heen gingen, hij vertelde dat we 20 minuten moesten wachten. Er stopte inderdaad een bus met schelle harde knuffelrock 3 cd aan. In het begin hadden we geen zicht op onze bagage die achterin lag en bij elke stop moesten we ff kijken of er niks werd uitgehaald. Locals stapten in met manden en bakken vol fruit om dat in ander dorp te verkopen. In Sonsonate werden we gedropt bij vrij nieuw busstation met veel bewaking; die enorme geweren geven aan ene kant wel veilig gevoel, maar zal aan andere kant niet voor niets zijn. Toen we klaar zaten in bus zagen we dat iemand verwijderd werd en van terrein werd gestuurd met zes politiemannen achter zich aan. Derde rit zaten we alletwee naast locals en de omgeving was wederom mooi, af en toe een klein pad naar wat huisjes en veel armoedige huisjes van hout en golfplaten naast de weg. Na in totaal vijf uur kwamen we aan in Santa Ana. Stopten naast enorme markt en het stadje zag er niet uit. Eerst koffie gedronken en onderweg werden we geholpen zonder het te vragen, erg behulpzame mensen. Door oude straatjes met veel marktkramen gelopen en uitgekomen bij prachtig hostel Casa Verde. Niet voor te stellen hoe strak en nieuw het er uit zag. 'S middags door stadje gelopen, kaarsjes in kathedraal niet vergeten en daarna vielen we met onze neus in de boter. Er was een parade waar heel veel mensen op afkwamen. Restaurants gesloten dus veroordeeld tot Pizza Hut. We worden enorm bekeken en ze zijn onder de indruk van onze lengte; zelfs Jip is hier een reus. Parade duurde erg lang, afgesloten met mooi vuurwerk; leek een lachertje maar werd indrukwekkend. Gevolgd door een salsaband, drankjes en veel publiek. Later nog met eigenaar hostel en andere reizigers dag afgesloten en veel goede tips gekregen..

18 juli
Dankzij die goede tips ging om 6:45 de wekker. Kaartje gekocht bij busstationgebouwtje, Jip heeft ongeveer 100 bussen voorbij zien komen om te kijken of onze bus er tussen zat. Werden we na half uur geroepen dat bus ging vertrekken vanaf achterkant gebouw. Zou toch wel makkelijk zijn om beter Spaans te spreken. Met Chicken Bus naar Parque Nacional Los Volcanes gereden, na mooie rit van ongeveer twee uur kwamen we aan en moesten tijd wachten. We hadden beetje pech, omdat er normaal bijna niemand komt om vulkanen te beklimmen. Er waren een aantal scholen en uiteindelijk werden we in groep gezet van 20 pubers en leraren. Twee gidsen gingen mee en twee politiemannen met pistolen, voor veiligheid op de paden. We gingen de Ilamatepec (Santa Ana) op, de top op 2365 meter. Behoorlijke klim en tempo lag hoog bij aantal pubers, rest volgde later en op aantal rustpunten moesten we weer als groep verder. Geweldig uitzicht bovenop de vulkaan; in de krater een groen meer, waar wat stoom uit kwam, aan andere kant uitzicht op het meer van Coatepeque. Even tijd om extra bij oma Dietz stil te staan vandaag. Na rustpauze terug naar beneden waar we werden meegenomen door de schoolbus en ergens gedropt waar we de bus konden nemen naar Santa Ana. Niet veel tijd om bij te komen, want we hadden gister kaartjes geregeld voor het nationale orkest van Salvador in het mooie theater (1 dollar, afzetters). Aardig om te zien, redelijk moeilijk om ogen open te houden. Na voorstelling wachten tot storm voorbij was en naar hostel. Restaurants nog steeds niet open, behalve fast food, dus nu heerlijke boterham als diner. Morgen terug naar Guatemala, op naar de kleurrijke kleding/ kleden en gedag zeggen tegen vriendelijke, nieuwsgierige, helpende en veel stevige mensen. Aangenaam verrast, niet zozeer door de mooi verzorgde huizen in stadjes; wel door algemene indruk; vriendelijke mensen, mooie natuur, weinig toeristen en niet onbelangrijk erg schone toiletten. Dit was El Salvador bijna voor ons..