Baku Januari 2012

20 januari

Vorige keer eindigde ik mijn stukje dat het nog onduidelijk was wanneer we naar huis zouden mogen. Op 11 december speelden we wedstrijd tegen Azerrail 2 en na deze wedstrijd kregen we te horen dat de wedstrijd een week later niet door zou gaan. Het was onduidelijk wanneer deze wedstrijd gespeeld zouden worden, president had bedacht dat tweede kerstdag wel een mooie dag zou zijn. De uitgelaten sfeer in de kleedkamer sloeg om van springen, dansen en zingen naar stilte.. Nog dezelfde avond werd duidelijk dat onze wedstrijd twee dagen later om twee uur ’s middags gespeeld zou worden. Zo gezegd zo gedaan, deze wedstrijd wonnen we tegen Rabita 2. Er zijn twee teams in de competitie die met twee teams staan ingeschreven, niveau van deze twee tweede teams is vooralsnog vrij matig.. Na de wedstrijd was iedereen al in de kerststemming. We moesten nog wel een paar dagen blijven omdat anders de vakantie wel erg lang zou worden. We hebben getraind en op zaterdag een oefenwedstrijd gespeeld tegen het team van Alice. Zaterdagnacht werden we opgehaald en al zingend “Ik neem je mee...” stapte ik samen met Ingrid en Quinta op het vliegtuig. Erg lekkere week gehad in Nederland en eindelijk weer af kunnen spreken met vriendjes, familie en lekker op de fiets door de stad. Elke keer als ik over wilde steken keek ik angstvallig om me heen of ik niet overreden zou worden. Heerlijk concert gezien in Paradiso en een onvergetelijke kerst gehad. Op 27 december weer teruggevlogen naar Baku, Sanne vloog gelukkig mee dus minder vervelend om terug te gaan. Ondanks dat viel het niet mee om weer in het ritme te komen. Maar met de jaren gaat dat steeds makkelijker.
We hadden een etentje die week met onze president, we hebben hem nog niet een keer gezien. We werden naar het Baki complex gereden en er stonden in een grote ruimte chique tafels gedekt. President moest op laatste moment toch nog iets anders doen, dus we hebben hem nog steeds niet ontmoet.
Volgende dag gingen we uit eten met het team, voor kerst hadden we lootjes getrokken en moesten we een kleinigheidje kopen. Erg leuke avond en wel weer goed voor de teambuilding.
Tijdens oud en nieuw helaas alleen op verre afstand wat vuurwerk gezien. Raar om zonder Loes, Floor en de rest het nieuwe jaar in te gaan. Wel een gezellig feestje gehad in cafe en het jaar 2011 is afgesloten.

Op 6 januari speelden we weer eerste wedstrijd in het nieuwe jaar. We verloren kansloos van Rabita. ’s Avonds reden we met taxi naar huis toe. Eenmaal aangekomen wilden we 5 Manat betalen (onderhandelen vooraf doen we niet meer), maar daar was onze chauffeur het totaal niet mee eens. Er volgde een scheldkanonnade en ondertussen wilden we uitstappen. Mijn arm hing met 5 Manat nog binnen, maar hij ging er met gierende banden vandoor. Hij spinde en even waren we bang dat hij vol gas op ons af zou komen rijden.
In het weekend hadden we kans om weer de toerist uit te hangen. Samen met Quinta en Sanne ’s ochtends in de taxi gestapt om naar Qobustan te rijden. Had in mijn Azerbeidzjan boekjes gelezen over rotstekeningen en na wat foto’s te hebben gezien reden we ongeveer een uur naar Qobustan. Na onze vorige ervaring in Ramana verwachten we er niet al teveel van, maar het was echt geweldig. Een mooi aangelegde weg bracht ons naar de ingang van het park. Veel rotsen met tekeningen die zelfs van 10.000 voor Christus zijn. Een enthousiaste gids legde uit wat de tekeningen betekenden en af en toe moest hij even wachten omdat we weer een leuk plekje hadden gevonden om een foto te maken. Onze taxigids (die ik een week eerder toevallig tegen kwam met Ingrid) Zaur liep ook met ons mee. We wilden ook nog graag naar de moddervulkanen, de rotsgids bood aan om met ons mee te gaan omdat hij de weg daar naartoe wist. Dus even later zaten we hotsend en botsend in de auto naar de Clangerland moddervulkanen. Onderweg zagen we een groep schapen met kleine lammetjes, taxi chauffeur stopte even zodat we foto’s konden maken vanuit de auto. Twee grote honden kwamen beschermend op de auto afgerend en snel gingen de raampjes omhoog. We vervolgden onze weg in de auto waar we eigenlijk een jeep voor nodig hadden. Aantal keren schuurde de onderkant van de auto tegen de weg. Boven op een berg lagen een aantal moddervulkanen waar af en toe een bel naar boven kwam. Erg mooi om te zien, veel foto’s gemaakt en we moesten ook nog wat in de modder schrijven natuurlijk. We brachten de gids terug naar het park en daarna gingen we weer richting Baku. Onderweg gestopt bij een visrestaurant zonder menukaart. Je hoeft alleen maar te kiezen uit wat salades en even later ligt er een heerlijk versgebakken vis op je bord. Heerlijke dag!!!
Volgende dag vertrok Sanne weer naar nederland. Op woensdag speelden we de volgende ronde van de CEV cup tegen Limassol Cyprus, niet heel erg spannend en 3-0 gewonnen. Volgende dag hadden we vrij en na een korte nacht werd ik onrustig wakker. Wilde graag met trein naar een stadje in de buurt. Was met metro naar 28 May station gegaan. Op het perron legde een Polis man me met handen en voeten uit dat er geen trein vertrok naar Märdäkän, hij liep met me mee naar een pleintje en zei dat ik in minibusje kon stappen. Geen idee hoe dat werkte, maar ben maar ingestapt. Na een klein uurtje ben ik uitgestapt en ik moest 50 cent betalen. Kwam uit op een klein pleintje en ben ergens op een muurtje gaan zitten om te kijken in mijn boekje wat ik moest doen. Kwamen twee mensen een smerig kroegje uit en vroegen of ik thee wilde drinken. Binnen mum van tijd stonden er zes Azeri om mijn tafel om te kijken wat ik kwam doen. Met handen en voeten wederom uitgelegd dat ik kasteeltje wilde zien. Een man bood me aan om me mee te nemen voor 5 Manat. Niet veel later stonden we voor een kasteel, hek werd voor 2 Manat open gemaakt en even later volgde ik mijn gids in het pikkedonker de trap op. Bij elke verdieping moesten we een stap zetten op de verrotte houten vloer, meer gat dan hout, maar toch veilig boven gekomen. Mooi uitzicht, wat foto’s gemaakt en even later stond ik bij een “ruïne” van een kasteel. Oftewel een kleine toren die elk moment om kon vallen met veel afval eromheen, gids moest er zelf ook om lachen. Terug gereden naar pleintje en hij vroeg in gebrekkig engels hoe ik terug ging naar Baku. Kortom na 1,5 uur zou hij me op komen halen en kon ik met hem meerijden. Wat rondgewandeld en weer naar mijn stamkroegje. Mijn gids kwam me inderdaad ophalen, hij werkte in een bloemenkioskje waar nederlandse bloemen worden verkocht. Erg leuke dag gehad..
Zaterdagochtend kreeg ik de schrik van mijn leven. Hoorde mensen op mijn deur bonken en toen ik op mijn telefoon keek zag ik dat gemiste oproepen had. Voor het eerst in mijn leven verslapen (na een kort nachtje). Ik schaamde me dood en ben met auto naar de hal gebracht. Gelukkig trainden we in twee groepen, ’s avonds mijn verontschuldigingen aangeboden. Achteraf een grappig verhaal, maar voelde me echt vervelend.
16 januari vertrokken we om half 5 al naar het vliegveld. Na lange reisdag (overstap in Moskou) kwamen we aan op Cyprus. Kwamen in een oud hotel, gebouwd in jaren 50 en nooit meer wat aan gedaan. Krachttraining proberen te doen in vervallen hokje. Volgende dag met hele groep naar het oude centrum en daar wat gewandeld, rondgekeken en geshopt. Heerlijke koffie met gebakje was wel toppunt. ’s Avonds getraind in een ijskoude hal. In de zomer fik je uit de hal en in de winter is er geen verwarming. Dag later warming up op het strand, getraind in de hal en ’s avonds warming up met winterjassen gedaan. Vorige ronde speelde dit team tegen Turks team. Door de slechte verstandhouding tussen Turkije en Griekenland werden de Turken bekogeld door vuurwerk en vluchtten ze de kleedkamer in. Onze wedstrijd werd bijgestaan door gezang van harde kern en dat was het hoogtepunt van de wedstrijd. ’s Avonds met Quin en Ing genoten in eetcafe van heerlijk vlees en entourage. Volgende dag weer een lange reisdag voor de boeg. Als laatste wilde ik inchecken, bleek dat ik niet in het systeem stond. Behalve Quinta, Ingrid en ondergetekende was iedereen al door de controle. Manager gebeld en op naar Aeroflot balie. Na meer dan uur en veel telefoontjes werd er toch nog een ticket geboekt. Om onduidelijke reden was alleen mijn ticket geannuleerd. We moesten meteen door naar de gate en zo konden we toch nog mee naar Baku. Rond 1 uur ’s nachts kwamen we aan in Baku. Eenmaal aangekomen bij de paspoortcontrole bleek dat alle computers waren uitgevallen. We moesten meer dan half uur wachten voordat alles weer werkte.

Dat was het weer voor nu, beetje uitgebreid verslag misschien maar als het te lang duurt moet je maar even scrollen.....
Gelukkig komen Niels en Yo me al snel bezoeken, daarna komen Sanne, Loes, pa en ma ook nog... Zie er erg naar uit!!!!

Dikke knuffe uit Baku