Baku december 2011

11 december 2011

Kreeg een herinnering van WaarBenJij.nu en ik moest terug denken aan mijn mooie reis in 2009. Vorige week heb ik een algemene mail gestuurd met mijn belevenissen uit Baku tot dusver. Toen ik op reis was in 2009 kreeg ik zoveel leuke reacties dat ik jullie op deze manier weer op de hoogte wil houden..
Op 5 oktober vertrok ik samen met Ingrid en Lodewijk naar Baku. Samen met Ingrid en Quinta speel ik komend seizoen voor de club VC Baki. Deze club is vorig jaar opgericht en ze hebben afgelopen jaar voor het eerst in Azerbeidzjaanse (?!) competitie gespeeld. Er spelen 7 clubteams in Azerbeidzjan en allemaal spelen we in Baku. Iedereen heeft zijn eigen thuisbasis en werkt daar ook zijn trainingen af. De wedstrijden worden op zaterdag of zondag gespeeld in dezelfde hal. Elk weekend dus drie wedstrijden na elkaar. Er spelen veel buitenlanders hier omdat het aantal buitenlanders die hier mogen spelen vrij is. We spelen met vier Nederlanders in Baku, wij met z'n drieen bij Baki en Alice speelt bij een andere club.

Op 8 oktober speelden we met onze club een voorronde voor de Challenge Cup (Europacup 3) tegen een team uit Cyprus. Deze wedstrijd wonnen we vrij gemakkelijk en toen zat deel 1 van onze reis naar Baku er even op. Samen met Ingrid terug gegaan naar Nederland om ons daar voor te bereiden voor het Pre-Okt toernooi in Kroatie. Een erg heftige periode omdat Avital was ontslagen en dat veel emoties met zich mee bracht. Met de meiden hebben we besloten om toch nog voor onze laatste kans te gaan. Het toernooi verliep niet helemaal volgens plan, maar uiteindelijk hebben we met behoorlijk wat mazzel het doel toch nog gehaald. Mijn ouders zijn samen met een goede vriend naar Kroatie gereden en voor mij was dat een behoorlijke steun in onrustige tijden. Bij terugkomst behoorlijk heftig nieuws want Jan (vriend van mijn ouders) kreeg een hartaanval en het is helaas niet goed afgelopen.

Op 16 november vlogen we weer naar Baku om daar verder te gaan met ons clubseizoen bij Baki. Al snel kon Sanne naar Baku komen en van dichtbij eens bekijken hoe het er hier aan toe gaat. Eerste weekend meteen kennis gemaakt met Baku by Night en een dag later zijn we de toerist gaan uithangen. We zijn naar Yanar Dag (burning hillside) en naar Ramana gegaan. Het eerste is een berg waar gas naar boven komt en tussen het zand door er voor zorgt dat er al 100 jaar vuur brandt. Niet heel groot, maar toch wel indrukwekkend. Het tweede is een oud kasteel wat alleen te bereiken is met een taxi of een bus tussen de olievelden door. We hadden een taxichauffeur gevonden die ons voor 35 Manat (ongeveer gelijk aan de euro) de hele middag rond wilde rijden.

Op 25 november werden we uitgenodigd (via Ingrid) voor een borrel van de nederlandse vereniging. Tot onze verbazing (of onwetendheid) wonen er ongeveer 70 nederlanders in Baku. De meesten werken in bagger-, olie- of restaurantwereld. Veel interessante en leuke mensen ontmoet. Een dag later speelden we de eerste wedstrijd tegen Lokomotiv. We hebben geen jong team, dus veel ervaring. Het samen spelen ging erg goed en we wonnen zowaar deze eerste wedstrijd. Op 1 december speelden we weer een wedstrijd in de Europacup, met 3-1 wonnen we van Evreux (Frans team).. Een dag later werden we thuis uitgenodigd bij twee aardige, vriendelijke mensen uit Nederland. Astrid en Gerard; super bedankt nog voor de heerlijke rijsttafel. Zo zit je gezamenlijk aan de rijsttafel en een dag later sta je tegenover elkaar op het veld.. We speelden op 2 december tegen het team van Alice. Astrid, Gerard en nog paar Nederlanders vielen erg op tussen de zwart geklede Azerbeidzjanen.. Wij hadden een goede dag met Baki en we liepen het veld af met een mooie overwinning. Uiteraard moest dat even gevierd worden. Het leuke is dat de buitenlanders elkaar vaak opzoeken na de wedstrijden. Even later zaten we met ongeveer 16 mensen bij de Mexicaan.
Na twee heerlijke weken moest Sanne helaas 5 december vertrekken. Samen met Lodewijk werd ze naar vliegveld gebracht.
Op 6 december vertrokken we met Baki naar Frankrijk. Om 4:00 's nachts ging de wekker al. We werden naar het vliegveld gebracht en gelukkig kwamen we met een directe vlucht veilig aan in Parijs.. Heerlijk; schone lucht. Het grappige was dat de Azerbeidzjanen het er vies vonden, haha.. Graffiti kennen ze niet en ook langs de snelweg lag er troep. Voor ons klonk dat grappig, want soms zie je een bende in Baku. Meestal proberen ze dat te verbergen door een flinke muur. De straten worden erg schoon gehouden door veel vrouwen met ouderwetse bezems en mondkapjes voor. Anderhalf uur in een bus gezeten voor we in Evreux aan kwamen. Meteen stadje verkend en een dag later wonnen we gelukkig, zodat we door zijn naar de volgende ronde. Een dag later trainden we pas 's avonds, dus met Kathy, Quinta, Ingrid en Fabio zijn we met de taxi naar Parijs gegaan. We hebben daar fietsen gehuurd en zijn als een "malle" door de stad gaan scheuren. Super leuke dag gehad en dodelijk vermoeid kwamen we terug in Evreux, waar we meteen door moesten naar de training. Dag later weer reisdag naar Baku. In het vliegtuig kregen we applaus, erg trots zijn ze als er iets in naam van Azerbeidzjan wordt gepresteerd. Zo dicht bij Nederland, maar toch net niet...
11 december hebben we onze waarschijnlijk laatste wedstrijd gespeeld in de competitie. Eigenlijk zouden we volgende week nog een wedstrijd spelen maar die is om onduidelijke redenen verzet. We hoorden al van Alice dat het programma hier redelijk vaak en zo maar wordt verzet. Als de president er zin in heeft dan gebeurd het ook... Rond kerst zouden we paar dagen vrij krijgen, maar was nog steeds onduidelijk wanneer dat zou zijn. Als we aantal wedstrijden zouden winnen dan... Maar goed, waarschijnlijk mogen we de 19e naar huis en kunnen we lekker genieten in nederland met kerst. Beetje vroeg misschien om fijne feestdagen te wensen, maar doe het toch alvast!!!!!!!
Hele dikke knuffel